In Aantekeningen uit het Ondergrondse doet het hoofdpersonage niets anders dan denken.
Zozeer zelfs dat hij niet meer tot handelen in staat is. Hij redeneert alles kapot. Maar op
zompige bodem van zijn redeneringen komt hij altijd weer hetzelfde tegen: het verlangen om
door een liefdevol iemand te worden gered.
Clara van den Broek bewerkt Dostojevski’s gelijknamige novelle tot een pakkende,
hedendaagse voorstelling.
Tekst: op basis van M.F.Dostojevski, Aantekeningen uit het Ondergrondse
Tekstbewerking, concept en spel: Clara van den Broek
Muziek en spel: Harald Austbø
Scènebeeld en kostuums: Luc Vleugels
Techniek: Jeroen Wuyts
Danscoaching: Jetty Roels
Productie: SKaGeN, in coproductie met TAKT Dommelhof, C-mine Cultuurcentrum Genk,
STUK, CCBe. Met de steun van de Vlaamse Regering. I.s.m. De Tijd.
Archief
Aantekeningen
uit het ondergrondse
Hector Mann heeft alles wat een man maar
kan wensen: een mooie vrouw, twee
vrolijke kinderen, een enorm huis en een
job als directeur van de Fizzy Pop
Limonadefabriek.
Tot op een dag zijn leven plotsklaps in een
nachtmerrie verandert. C. Lester Chase, de
afgunstige onderdirecteur van de fabriek en
schurk van ons verhaal, laat Hector een
toverdrank drinken die hem onzichtbaar
maakt. Hij springt op en neer, zwaait met
zijn armen, trekt op een drukke straathoek
zijn kleren uit, maar niemand die hem nog
ziet. Hij is een spook geworden van vlees
en bloed, een mens die geen mens meer is.
Hij leeft nog steeds in de wereld, maar toch
heeft de wereld geen plaats meer voor hem.
Enkel het publiek kan Hector Mann nog
zien…
In Hector Mann & de Fizzy Pop
Limonadefabriek wordt live geconstrueerd
op een tot-filmstudio-omgebouwde-
vrachtwagen, door zich van overdreven
gebaren bedienende acteurs, een
hyperkinetische pianist en geavanceerde
blue-key technieken. Heel veel geweld dus,
te midden van de eenzaamheid en rust van
een park bij nacht.
Uit SKaGeN’s fascinatie voor de beginjaren
van de bewegende film ontstond deze
openluchtvoorstelling. Een voorstelling met
weinig woorden, maar des te meer emotie en
spektakel!
Concept: SKaGeN
Spel: Valentijn Dhaenens, Korneel Hamers,
Sofie Palmers en Mathijs Scheepers
Live piano: Jacques Motmans
Techniek: Tim Clement & Jeroen Wuyts
Kostuum: Barbara De Laere
Productieleiding: Barbara Serulus
Productie: SKaGeN, in coproductie met
Zomer van Antwerpen.
Met de steun van de Vlaamse Regering.
I.s.m. De Tijd. Met dank aan Vidisquare.
Hector Mann
& de Fizzy Pop Limonadefabriek
Ik zal u eerst voor mij proberen winnen, door u het gevoel te geven dat ik één van u ben.
Vervolgens zal ik u om stilte verzoeken, en u overtuigen van de ernst van de zaak. Ik zal mijn
eigen gelijk bewijzen, en argumenten van eventuele tegenpartijen ontzenuwen. Ik zal mij
daarbij gevoelig tonen voor de meningen die ik van uzelf vermoed. Inmiddels zal u mij toestaan
enige emoties op te wekken, en zo nodig in te spelen op uw gekende angsten.U zal mij niet
vergeten.
Valentijn Dhaenens brengt in DegrotemonD een ode aan 2500 jaar redevoeren. Met fragmenten
uit bekende en minder bekende toespraken, toont hij dat de truken van de retoricafoor
nauwelijks zijn veranderd. De preek, de oorlogsverklaring, het vaarwel, het eindpleidooi, de
overwinningspeech, de grafrede… Wie zijn woorden goed kiest, kan van het zwakste argument
het sterkste maken. De absolute waarheid bestaat niet. Ze is een mooie leugen voor hem die de
wereldmacht ambieert, of de hand van zijn geliefde begeert.
BigmoutH
Valentijn Dhaenens returns to his praised performance DegrotemonD, now played in several
languages and titled Bigmouth. Dhaenens collected fragments from well-known and less known
speeches of Martin Luther King, G.W. Bush and Osama Bin Laden, and turned them into an
impressive monologue, showing that the tricks of rhetoric never really changed.
All speeches are English spoken or subtiteld in English.
Direction & Performance: Valentijn Dhaenens
Light & Sound Design: Jeroen Wuyts
Costume Design: Barbara De Laere
Production: SKaGeN in coproduction with STUK & De Tijd
With the support of the Flemish authorities.
DegrotemonD
Vier jaar heeft hij gezeten voor de moord
op zijn vriendin Ida. Nu wordt Franz
Biberkopf uit de gevangenis vrijgelaten.
Maar de vrijheid laat zich zich niet
gemakkelijk beleven. Zijn voornemen
eindelijk een goed mens te worden en op
het rechte pad te blijven, wordt in de
Berlijnse grootstad tegengewerkt door een
zwak karakter, geldnood en verraad. Zo
glijdt Franz, na vele hoogten en laagten,
steeds dieper weg in de afgrond van zijn
leven. De naïeve opkomst en bikkelharde
ondergang van een universele loser.
SKaGeN beroept zich op de wereldberoemde
roman “Berlin Alexanderplatz” van Alfred
Döblin uit 1929 en laat zich tevens
inspireren door de gelijknamige verfilming
van R.W. Fassbinder. Een op het eerste zicht
alledaags verhaal wordt al snel een
angstaanjagend epos van dieven en
prostitiuées, moordenaars en souteneurs.
Verwacht u aan een modernistische collage
van flitsende lichtreclames, goeie
bedoelingen, voorbijschurende trams,
uitgesproken gedachtekronkels en hier en
daar een streep zon door de ramen van veel
te kleine kamers.
Concept & spel: Evelien Bosmans, Valentijn
Dhaenens, Korneel Hamers, Mathijs
Scheepers
Scenografie: ruimtevaarders [Karolien De
Schepper & Christophe Engels]
Kostuumontwerp: Barbara De Laere
Techniek: Jan De Brabander & Jeroen
Wuyts
Productieleiding: Barbara Serulus
Productie: SKaGeN i.s.m STUK & De Tijd.
Met steun van de Vlaamse Gemeenschap.
TECHNISCHE FICHE
FOCUS
Berlin Alexanderplatz
Wonderland
jongerenvoorstelling door SKaGeN & HETPALEIS
Alice is een meisje dat last heeft met zichzelf. Te dik, te dun, te saai, te druk, te
klein en te groot.
Ze ontvlucht deze wereld en komt terecht in Wonderland.
Waar de mannen van de mininatie de boel regelen.
Waar liefde van de wanden spat.
Waar alles ok zou kunnen zijn. Maar zelfs in Wonderland zit Alice zichzelf in de weg.
F*** it.
SKaGeN en HETPALEIS werken voor de eerste keer samen aan een jongerenproductie en
trekken alle registers open in deze multimediale voorstelling over groeipijnen.
Concept, spel en tekst: Valentijn Dhaenens, Korneel Hamers, Mathijs Scheepers, Bruno
Vanden Broecke, Clara van den Broek
Scenografie: ruimtevaarders [Karolien de Schepper & Christophe Engels]
Tekeningen: Philip Paquet
Animatie: Steven De Loenen, Frederik Van Gompel
Kostuumontwerp: Barbara De Laere
Video: Geert De Vleesschauwer
Lichtontwerp en -uitvoering: Jeroen Wuyts
Geluidsontwerp: Eavesdropper
Danscoach: Randi De Vlieghe
Zangcoach: Jonas Van den Bossche
Dramaturgie: Jelte Van Roy
Productieleiding: Inge Lauwers, Raf Peeters
Feestelijke reünie wordt
tribunaal
België, 1984.
De Cellules Communistes
Combattantes starten een
campagne van
bomaanslagen op politieke
en kapitalistische
doelwitten. De bedoeling is de staat en het
economische landschap te destabiliseren.
Net zoals de RAF in Duitsland, zien de CCC
zich genoodzaakt ondergronds te gaan, en
middels geweld hun droom van een betere
wereld waar te maken. Bij al hun acties
proberen de Cellules het maken van
burgerslachtoffers te vermijden. Dat is hen
altijd gelukt. Behalve op 1 mei 1985.
Na een opeenstapeling van misverstanden
en communicatiefouten verliezen twee
brandweermannen het leven. 28 Anderen
raken gewond.
Een handvol aanslagen later worden, op 16
december 1985, de revolutionaire strijders
opgepakt, en gaan ze een lange
gevangenisstraf tegemoet.
4 Hongerstakingen, 0 bekentenissen, en 17
jaren eenzame opsluiting later komen ze
weer vrij.
Tegen de achtergrond van de huidige
economische crisis en de gemediatiseerde
wereld van vandaag, blikt SKaGeN terug op
leven en werk van de CCC, zich bedienend
van zowel de feiten, als de leugens, als de
fantasie.
CCC, de vette jaren zijn voorbij, is
gebaseerd op documentair materiaal rond
de Cellules Communistes Combattantes, een
revolutionaire groep die tussen 1982 en
1985 25 aanslagen pleegde tegen
kapitalistische doelwitten in België.
TECHNISCHE FICHE
Van en met: Stef Aerts, Julia Akkermans,
Valentijn Dhaenens, Korneel Hamers,
Laurence Roothooft, Mathijs F Scheepers
en Clara van den Broek
Techniek: Jeroen Wuyts, Bram Smans en
Bregt Janssens (stage)
Scenografie: Ruimtevaarders (Christophe
Engels & Karolien De Schepper)
Kostuum: Barbara De Laere en Maija
Tuohino (stage)
Productieleiding: Inge Lauwers
Productie: SKaGeN
Coproductie: Toneelhuis
Met dank aan: De Tijd.
CCC - de vette jaren zijn voorbij
SKaGeN
NTGent
Een anekdote uit haar eigen leven leverde
Yasmina Reza (1 mei 1959, Parijs)
voldoende stof op om deze ‘grappige
tragedie’ te schrijven.
Twee echtparen komen samen om een
volwassen oplossing te zoeken voor een
incident, een vechtpartijtje dat tussen hun
zonen van elf heeft plaats gevonden: de
zoon van het ene koppel heeft met een stok
een paar tanden uit de mond geslagen bij
de zoon van het andere echtpaar. Geen
probleem toch voor fatsoenlijke, moderne
mensen om dat op een beschaafde manier
op te lossen?
Maar het haantjesgedrag van de twee
jongens Bruno en Ferdinand trekt
ongenadig een sluis open van verwijten en
beschuldigingen tussen de zogezegd
geciviliseerde volwassenen en algauw gaat
het over veel meer dan de ruzie tussen
beide zoontjes. De strijd tussen de
schoolvriendjes breidt zich stapvoets uit
naar een clash tussen de volwassenen.
Na haar internationale doorbraak met Art
(1994) toonde Yasmina Reza met Le dieu du
carnage (2006) opnieuw aan hoe filterdun
het vliesje is dat ‘beschaving’ heet.
In een regie van Jürgen Gosch ging God van
de slachting op 4 december 2006 in Zürich in
première; in 2008 regisseerde Reza zelf de
Franse première. Roman Polanski’s meest
recente film ‘Carnage’ met o.a. Jodie Foster
en Kate Winslet in de vrouwelijke
hoofdrollen, is een verfilming van dit
toneelstuk.
Nu zet Jan Eelen er zijn tanden in en maakt
zijn theaterdebuut met een uitgelezen cast:
Els Dottermans en Frank Focketyn nemen het
op tegen het duo An Miller – Oscar Van
Rompay in een partijtje verbaal
sumoworstelen!
---Technische Fiche---
ensemble: NTGent
acteurs: Els Dottermans • Frank Focketyn •
An Miller • Oscar Van Rompay
Tekst Yasmina Reza
Regie Jan Eelen
Dramaturgie Gommer Van Rousselt
Lichtontwerp Mark Van Denesse
Decorontwerp Luc Goedertier
Kostuums Silke Goessens
Productie NTGent
Supervisie kostuumontwerp An De Mol
Vertaler Laurens Spoor
Assistent regie Katrien Seeuws
Tourtechniek: Ferre Caron, Jeroen Wuyts
God van de Slachting
NTGent
Verboden liefdes zijn van alle eeuwen. Maar
een van de meest complexe en meest
problematische, is zonder twijfel die tussen
een volwassene en een jonge puber. Niet te
verwarren met pedofilie, waarbij het
expliciet om kinderen gaat, is deze vorm
van seksuele aantrekkingskracht —
‘efebofilie’genaamd — gebaseerd op de
seksuele fascinatie voor jongens en meisjes
tussen 10 en 14 jaar. Prille tieners dus, in
het scharniermoment tussen kindertijd en
volwassenheid. Sinds de beroemde roman
uit 1955 van Vladimir Nabokov is ‘Lolita’ als
type kindvrouwtje intussen zelfs een
archetype geworden. Voor deze creatie
schrijft Bernard Dewulf, auteur en
dramaturg bij NTGent, twee monologen die
onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Een lolita
Els Dottermans speelt een vrouw die terugkijkt
op haar verboden relatie als jong meisje met
een oudere meneer. Frank Focketyn speelt een
man die terugkijkt op een even ongrijpbare als
schuldige als paradijselijke tijd.
Tekst: Bernard Dewulf
Regie: Julie Van den Berghe
Dramaturgie: Steven Heene
Kostuumontwerp: Annelies Bruneel
Beeld: André Joosten
Productie NTGent
tourtechniek: Bram De Cock; Marijn
Vlaeminck
vanaf maart 2013: Jeroen Wuyts, ...
The Ministry of Operatic Affairs
Don Giovanni
Voor alle duidelijkheid, deze nieuwe Don Giovanni is géén concertante uitvoering. De productie
speelt dan wel in concertzalen, toch wordt ze volledig geënsceneerd.
Een kleine, gedreven ploeg theatermakers & musici, met een groot hart voor opera, werkt
sinds een jaar aan een nieuwe dramaturgie voor Mozart's Don Giovanni. Deze opera is door de
eeuwen heen al enkele duizenden keren (!) vormgegeven. Dit zou tot nederigheid moeten
dwingen, maar doet het niet. Wars van alles wat over de mythische verleider (held, macho,
rebel, verkrachter, filosoof, veelvraat...) en zijn zeven antagonisten is geschreven, boetseert
regisseur Korneel Hamers aan universele personages en stippelt hij een intrigerend parcours
voor ze uit. Gelukkig hebben Mozart en zijn librettist Da Ponte daar heel behoorlijk materiaal
voor achtergelaten: Muzikaal zinderend, textueel boeiend en ongezien goed geplaatst.
Dramaturgisch soms een hoopje. Maar daar wordt aan gewerkt.
"Mozart's Don Giovanni is als een schaduwspel waar ombre en sombra nog nauwlijks van
elkaar te scheiden zijn. Intriges, halve waarheden en flagrante leugens; alles is gepermiteerd
in deze maskerade. Een eindeloos carnaval, dat in het geval van Don Giovanni een leven lang
lijkt te duren..."
The Ministry en Le Concert d'Anvers, olv Bart Van Reyn, gaat met deze Don Giovanni op zoek
naar opera in een zeer pure vorm: met aandacht voor muzikale kwaliteit, met zangers die
zichzelf kunnen zijn. De grens tussen acteur en personage vervaagt. Ook de coulissen zijn
verdwenen, niemand kan zich nog langer verstoppen: 80 mannen en vrouwen bouwen openlijk
mee aan de imposante machine die opera kan zijn. De transparante scénografie is groots en
intiem tegelijk - vormgeving als een projectievlak voor de verbeelding van het publiek.
Met haar eerste productie, Don Giovanni, opent The Minsitry of Operatic Affairs de deur naar
een nieuwe manier van opera maken.
Solisten: Werner van Mechelen, Norman Patzke, Yves Saelens, Liesbeth Devos, Lisette Bolle,
Matthew Zadow, Britt Truyts.
Muzikale leiding: Bart van Reyn
Concept en regie: Korneel Hamers
Scénografie en kostuums: Julia Weisbrich
Artistiek team: Julia Rommel, David van Mieghem, Noemi Schlosser
Techniek: Jeroen Wuyts
Orkest: Le Concert d”Anvers
Koor: Octopus Kamerkoor
Coproductie: Octopus vzw. Met steun van de Vlaamse Gemeenschaps-commissie.
De Onderneming
Jan Lauwers & Needcompany
Isabella’s Room
Les Ballets C de la B - Sidi Larbi Cherkaoui
Foi
Rosas
Once
The first part of the triptych of
Sidi Larbi Cherkaoui’s future
company, Foi revolves around
the simple question: what do
you believe in? Set in a
triangular post 9-11 site
designed by Rufus Didwiszus,
peculiar protagonists wake up
realizing they survived a disaster
and try to find a way out of this
no exit place. They are
surrounded by intangible,
invisible angel-like dancing
beings, who manipulate the
gestures and actions of the
colorful actors, sometimes
tender, sometimes ill-
intentioned. Each time they
think they're safe, another
catastrophe hits them, from an
earthquake to a gas leak to
being slaughtered by a hammer.
Yet every time the chatty
characters survive, as if something was still
unfinished, their destiny unfulfilled. The
drama is supported by the 14th century ars
nova compositions interpreted live by the
singers and musicians of Capilla Flamenca.
Foi premiered on 18th of March 2003, the day
the USA bombarded Iraq. The news, political
issues and all its horrors are part of this dark
yet funny piece. Foi toured the world
successfully for 2 years.
Years later Foi still resonates to our complex
socio-political reality.In 2010 it returned to the
stage by popular demand. The piece brings
together 18 performers, singers, dancers and
musicians in a traditional-style creation of a
medieval/contemporary opera. In collaboration
with the ensemble Capilla Flamenca and
Christine Leboutte, the choreography stages
pieces of scholarly music from the fourteenth
century, written scores and songs from the oral
tradition. The connection with faith and myth is
easy to make: what did you learn from your
parents, what have you heard people tell, what
have you read? What do you still believe? Why
do you still believe? What do you want to
survive or be passed down? Are you convinced
of this? It is on these questions that Foi is
constructed.
Director
Sidi Larbi Cherkaoui
Choreography
Sidi Larbi Cherkaoui
Music composition
Capilla Flamenca
Dance
Christine Leboutte, Ulrika Kinn Svensson, Joanna Dudley, Jo Stone,
Lisbeth Gruwez, Alexandra Gilbert, Laura Neyskens, Darryl E. Woods, Damien Jalet, Nicolas
Vladyslav, Marc Wagemans, Elisabeth Kinn Svensson, Nam Jin Kim, Erna Omarsdottir
Live music
Capilla Flamenca
Assistant choreography
Nienke Reehorst
Dramaturgy
Isnelle Da Silveira
Costume design
Isabelle Lhoas
Set design
Rufus Didwiszus
Light design
Jeroen Wuyts
Sound design
Eddy Latine
Isabella’s room contains a secret. It is the
location of a lie. It is the location of the lie
that dominates Isabella’s existence. This lie
is an image. An exotic image. The image of
a desert prince. Isabella is the daughter of a
desert prince who disappeared on an
expedition. This is what her foster parents,
Arthur and Anna, told her. They lived
together in a lighthouse on an island, where
Arthur was the lighthouse-keeper. Like an
island, the lighthouse is a transitional area:
somewhere between the sea and the land,
between solid and fluid, between inside and
outside. The lighthouse is built on the land,
but it yearns for the sea. Isabella yearns for
the desert, the desert prince, Africa.
This is how the life-story of the blind old
Isabella begins. But it soon becomes clear
that a terrible, unutterable truth lies hidden
beneath the story of the desert prince. Anna
and Arthur cannot live with their secrets and
escape into drink. Anna dies and Arthur throws
himself into the sea. Isabella’s quest for her
father, the desert prince, does not lead her to
Africa but to a room in Paris, filled with
anthropological and ethnological objects.
Isabella tells the story of her life, but she does
not tell it alone. All those who were important
to her tell it with her; the many in her life who
had died: Arthur and Anna, her lovers
Alexander and Frank. And not only do they tell
Isabella’s story together, they also sing it. This
is not the first time in a piece by Jan Lauwers
that live music is played and that the actors
sing, but it has never happened in such an
open and inviting way as here.
(Erwin Jans)
Opening night:
Cloître des Carmes, Festival d’Avignon
9 July 2004
With
:
Viviane De Muynck, Anneke Bonnema, Hans Petter Dahl, Julien Faure,
Benoît Gob, Misha Downey/Ludde Hagberg, Sung-Im Her (replaces Tijen Lawton), Yumiko
Funaya (replaces Louise Peterhoff) and Maarten Seghers.
Music:
Hans Petter Dahl, Maarten Seghers
Costumes:
Lemm&Barkey
Coproducers:
Festival d’Avignon, Théâtre de la Ville ( Paris), Théâtre Garonne
(Toulouse), La Rose des Vents (Scène Nationale de Villeneuve d'Ascq), Brooklyn Academy of
Music (New York) and welt in basel theaterfestival.
With the cooperation of Kaaitheater (Brussels) and the Flemish Community Commission of
the Brussels Capital Region.
Eind november 2002 ging Anne Teresa De
Keersmaekers solovoorstelling 'Once' in
première, waarmee zij de viering van
twintig jaar Rosas afsloot. In 'Once' waagt
de choreografe zich aan een gedanste
introspectie op muziek van Joan Baez, de
meest vooraanstaande folkzangeres uit de
utopische jaren zestig. De keuze viel op het
album 'Joan Baez In Concert Part 2' uit
1963, een herinnering aan haar tienerjaren.
De glasheldere sopraanstem van deze icoon
van het Amerikaanse pacifisme wordt op de
plaat slechts ondersteund door een
akoestische gitaar. Deze eenvoud en tegelijk
directheid waarmee de zangeres haar
publiek tegemoet treedt, zijn ook de
kenmerken van de dansvoorstelling: Anne
Teresa De Keersmaeker staat alleen op de
scène, oog in oog met het publiek en slechts
begeleid door het zwarte vinyl. De plaat wordt
ononderbroken afgespeeld, met Baez' live
bindteksten en met inbegrip van het applaus.
Lied per lied tast Anne Teresa De Keersmaeker,
soms aarzelend, dan weer veerkrachtig
dansend of kwetsbaar zingend, ruimte en
beweging af. 'Once' is een ontroerende
voorstelling, vervuld van strijdbaarheid en
melancholie, balancerend tussen stellingname
en introspectie, trots en kwetsbaarheid. Een
vurig antidotum tegen wanhoop, een tedere
bezwering van oorlog.
Choreografie en dans
Anne Teresa De Keersmaeker
Assistent bij de choreografie
Marion Ballester
Muziek
Joan Baez in Concert Part 2
Decor en licht
Jan Joris Lamers
Kostuum
Anke Loh
Geluid
Alexandre Fostier
Beeld
Aliocha Van der Avoort
Assistent van de artistiek directeur
Anne Van Aerschot
Productie
Rosas, De Munt / La Monnaie
Coproductie
Léonard de Vinci / Opéra de Rouen
Première
27 /11 / 2002, Rosas Performance Space, Brussel
In Aantekeningen uit het Ondergrondse
doet het hoofdpersonage niets anders dan
denken. Zozeer zelfs dat hij niet meer tot
handelen in staat is. Hij redeneert alles
kapot. Maar op zompige bodem van zijn
redeneringen komt hij altijd weer hetzelfde
tegen: het verlangen om door een liefdevol
iemand te worden gered.
Clara van den Broek bewerkt Dostojevski’s
gelijknamige novelle tot een pakkende,
hedendaagse voorstelling.
Tekst: op basis van M.F.Dostojevski, Aantekeningen uit het
Ondergrondse
Tekstbewerking, concept en spel: Clara van den Broek
Muziek en spel: Harald Austbø
Scènebeeld en kostuums: Luc Vleugels
Techniek: Jeroen Wuyts
Danscoaching: Jetty Roels
Productie: SKaGeN, in coproductie met TAKT Dommelhof, C-mine
Cultuurcentrum Genk, STUK, CCBe. Met de steun van de Vlaamse
Regering. I.s.m. De Tijd.
Archief
Aantekeningen
uit het ondergrondse
Hector Mann heeft alles wat een man maar
kan wensen: een mooie vrouw, twee
vrolijke kinderen, een enorm huis en een
job als directeur van de Fizzy Pop
Limonadefabriek.
Tot op een dag zijn leven plotsklaps in een
nachtmerrie verandert. C. Lester Chase, de
afgunstige onderdirecteur van de fabriek en
schurk van ons verhaal, laat Hector een
toverdrank drinken die hem onzichtbaar
maakt. Hij springt op en neer, zwaait met
zijn armen, trekt op een drukke straathoek
zijn kleren uit, maar niemand die hem nog
ziet. Hij is een spook geworden van vlees
en bloed, een mens die geen mens meer is.
Hij leeft nog steeds in de wereld, maar toch
heeft de wereld geen plaats meer voor hem.
Enkel het publiek kan Hector Mann nog
zien…
In Hector Mann & de Fizzy Pop
Limonadefabriek wordt live geconstrueerd
op een tot-filmstudio-omgebouwde-
vrachtwagen, door zich van overdreven
gebaren bedienende acteurs, een
hyperkinetische pianist en geavanceerde
blue-key technieken. Heel veel geweld dus,
te midden van de eenzaamheid en rust van
een park bij nacht.
Uit SKaGeN’s fascinatie voor de beginjaren
van de bewegende film ontstond deze
openluchtvoorstelling. Een voorstelling met
weinig woorden, maar des te meer emotie
en spektakel!
Concept: SKaGeN
Spel: Valentijn
Dhaenens, Korneel
Hamers, Sofie Palmers
en Mathijs Scheepers
Live piano: Jacques
Motmans
Techniek: Tim Clement &
Jeroen Wuyts
Kostuum: Barbara De
Laere
Productieleiding: Barbara
Serulus
Productie: SKaGeN, in
coproductie met Zomer
van Antwerpen.
Met de steun van de
Vlaamse Regering. I.s.m.
De Tijd. Met dank aan
Vidisquare.
Hector Mann
& de Fizzy Pop Limonadefabriek
Ik zal u eerst voor mij proberen winnen,
door u het gevoel te geven dat ik één van u
ben. Vervolgens zal ik u om stilte
verzoeken, en u overtuigen van de ernst
van de zaak. Ik zal mijn eigen gelijk
bewijzen, en argumenten van eventuele
tegenpartijen ontzenuwen. Ik zal mij
daarbij gevoelig tonen voor de meningen
die ik van uzelf vermoed. Inmiddels zal u
mij toestaan enige emoties op te wekken,
en zo nodig in te spelen op uw gekende
angsten.U zal mij niet vergeten.
Valentijn Dhaenens brengt in DegrotemonD
een ode aan 2500 jaar redevoeren. Met
fragmenten uit bekende en minder bekende
toespraken, toont hij dat de truken van de
retoricafoor nauwelijks zijn veranderd. De
preek, de oorlogsverklaring, het vaarwel,
het eindpleidooi, de overwinningspeech, de
grafrede… Wie zijn woorden goed kiest,
kan van het zwakste argument het sterkste
maken. De absolute waarheid bestaat niet.
Ze is een mooie leugen voor hem die de
wereldmacht ambieert, of de hand van zijn
geliefde begeert.
BigmoutH
Valentijn Dhaenens returns to his praised
performance DegrotemonD, now played in
several languages and titled Bigmouth.
Dhaenens collected fragments from well-
known and less known speeches of Martin
Luther King, G.W. Bush and Osama Bin
Laden, and turned them into an impressive
monologue, showing that the tricks of
rhetoric never really changed.
All speeches are English spoken or subtiteld
in English.
Direction & Performance: Valentijn
Dhaenens
Light & Sound Design: Jeroen Wuyts
Costume Design: Barbara De Laere
Production: SKaGeN in coproduction with
STUK & De Tijd
With the support of the Flemish
authorities.
DegrotemonD
Vier jaar heeft hij gezeten voor de
moord op zijn vriendin Ida. Nu wordt
Franz Biberkopf uit de gevangenis
vrijgelaten. Maar de vrijheid laat zich
zich niet gemakkelijk beleven. Zijn
voornemen eindelijk een goed mens te
worden en op het rechte pad te blijven,
wordt in de Berlijnse grootstad
tegengewerkt door een zwak karakter,
geldnood en verraad. Zo glijdt Franz, na
vele hoogten en laagten, steeds dieper
weg in de afgrond van zijn leven. De
naïeve opkomst en bikkelharde
ondergang van een universele loser.
SKaGeN beroept zich op de
wereldberoemde roman “Berlin
Alexanderplatz” van Alfred Döblin uit
1929 en laat zich tevens inspireren door
de gelijknamige verfilming van R.W.
Fassbinder. Een op het eerste zicht
alledaags verhaal wordt al snel een
angstaanjagend epos van dieven en
prostitiuées, moordenaars en
souteneurs. Verwacht u aan een
modernistische collage van flitsende
lichtreclames, goeie bedoelingen,
voorbijschurende trams, uitgesproken
gedachtekronkels en hier en daar een
streep zon door de ramen van veel te
kleine kamers.
Concept & spel: Evelien
Bosmans, Valentijn
Dhaenens, Korneel
Hamers, Mathijs
Scheepers
Scenografie:
ruimtevaarders
[Karolien De Schepper &
Christophe Engels]
Kostuumontwerp:
Barbara De Laere
Techniek: Jan De
Brabander & Jeroen
Wuyts
Productieleiding:
Barbara Serulus
Productie: SKaGeN i.s.m
STUK & De Tijd. Met
steun van de Vlaamse
Gemeenschap.
TECHNISCHE FICHE
FOCUS
Berlin Alexanderplatz
Wonderland
jongerenvoorstelling door SKaGeN & HETPALEIS
Alice is een meisje dat last heeft met
zichzelf. Te dik, te dun, te saai, te
druk, te klein en te groot.
Ze ontvlucht deze wereld en komt
terecht in Wonderland.
Waar de mannen van de mininatie de
boel regelen.
Waar liefde van de wanden spat.
Waar alles ok zou kunnen zijn. Maar zelfs
in Wonderland zit Alice zichzelf in de weg.
F*** it.
SKaGeN en HETPALEIS werken voor de
eerste keer samen aan een
jongerenproductie en trekken alle
registers open in deze multimediale
voorstelling over groeipijnen.
Concept, spel en tekst: Valentijn
Dhaenens, Korneel Hamers, Mathijs
Scheepers, Bruno Vanden Broecke, Clara
van den Broek
Scenografie: ruimtevaarders [Karolien de
Schepper & Christophe Engels]
Tekeningen: Philip Paquet
Animatie: Steven De Loenen, Frederik Van
Gompel
Kostuumontwerp: Barbara De Laere
Video: Geert De Vleesschauwer
Lichtontwerp en -uitvoering: Jeroen Wuyts
Geluidsontwerp: Eavesdropper
Danscoach: Randi De Vlieghe
Zangcoach: Jonas Van den Bossche
Dramaturgie: Jelte Van Roy
Productieleiding: Inge Lauwers, Raf
Peeters
Feestelijke reünie wordt
tribunaal
België, 1984.
De Cellules Communistes
Combattantes starten een
campagne van
bomaanslagen op politieke
en kapitalistische
doelwitten. De bedoeling is de staat en het
economische landschap te destabiliseren.
Net zoals de RAF in Duitsland, zien de CCC
zich genoodzaakt ondergronds te gaan, en
middels geweld hun droom van een betere
wereld waar te maken. Bij al hun acties
proberen de Cellules het maken van
burgerslachtoffers te vermijden. Dat is hen
altijd gelukt. Behalve op 1 mei 1985.
Na een opeenstapeling van misverstanden
en communicatiefouten verliezen twee
brandweermannen het leven. 28 Anderen
raken gewond.
Een handvol aanslagen later worden, op 16
december 1985, de revolutionaire strijders
opgepakt, en gaan ze een lange
gevangenisstraf tegemoet.
4 Hongerstakingen, 0 bekentenissen, en 17
jaren eenzame opsluiting later komen ze
weer vrij.
Tegen de achtergrond van de huidige
economische crisis en de gemediatiseerde
wereld van vandaag, blikt SKaGeN terug op
leven en werk van de CCC, zich bedienend
van zowel de feiten, als de leugens, als de
fantasie.
CCC, de vette jaren zijn voorbij, is
gebaseerd op documentair materiaal rond
de Cellules Communistes Combattantes, een
revolutionaire groep die tussen 1982 en
1985 25 aanslagen pleegde tegen
kapitalistische doelwitten in België.
TECHNISCHE FICHE
Van en met: Stef Aerts,
Julia Akkermans,
Valentijn Dhaenens,
Korneel Hamers,
Laurence Roothooft,
Mathijs F Scheepers en
Clara van den Broek
Techniek: Jeroen Wuyts,
Bram Smans en Bregt
Janssens (stage)
Scenografie:
Ruimtevaarders
(Christophe Engels &
Karolien De Schepper)
Kostuum: Barbara De
Laere en Maija Tuohino
(stage)
Productieleiding: Inge
Lauwers
Productie: SKaGeN
Coproductie: Toneelhuis
Met dank aan: De Tijd.
CCC - de vette jaren zijn voorbij
SKaGeN
