NTGent
Een anekdote uit haar eigen leven leverde
Yasmina Reza (1 mei 1959, Parijs)
voldoende stof op om deze ‘grappige
tragedie’ te schrijven.
Twee echtparen komen samen om een
volwassen oplossing te zoeken voor een
incident, een vechtpartijtje dat tussen hun
zonen van elf heeft plaats gevonden: de
zoon van het ene koppel heeft met een stok
een paar tanden uit de mond geslagen bij
de zoon van het andere echtpaar. Geen
probleem toch voor fatsoenlijke, moderne
mensen om dat op een beschaafde manier
op te lossen?
Maar het haantjesgedrag van de twee
jongens Bruno en Ferdinand trekt
ongenadig een sluis open van verwijten en
beschuldigingen tussen de zogezegd
geciviliseerde volwassenen en algauw gaat
het over veel meer dan de ruzie tussen
beide zoontjes. De strijd tussen de
schoolvriendjes breidt zich stapvoets uit
naar een clash tussen de volwassenen.
Na haar internationale doorbraak met Art
(1994) toonde Yasmina Reza met Le dieu du
carnage (2006) opnieuw aan hoe filterdun
het vliesje is dat ‘beschaving’ heet.
In een regie van Jürgen Gosch ging God van
de slachting op 4 december 2006 in Zürich
in première; in 2008 regisseerde Reza zelf
de Franse première. Roman Polanski’s
meest recente film ‘Carnage’ met o.a. Jodie
Foster en Kate Winslet in de vrouwelijke
hoofdrollen, is een verfilming van dit
toneelstuk.
Nu zet Jan Eelen er zijn tanden in en maakt
zijn theaterdebuut met een uitgelezen cast:
Els Dottermans en Frank Focketyn nemen
het op tegen het duo An Miller – Oscar Van
Rompay in een partijtje verbaal
sumoworstelen!
---Technische Fiche---
ensemble: NTGent
acteurs: Els Dottermans •
Frank Focketyn • An Miller
• Oscar Van Rompay
Tekst Yasmina Reza
Regie Jan Eelen
Dramaturgie Gommer Van
Rousselt
Lichtontwerp Mark Van
Denesse
Decorontwerp Luc
Goedertier
Kostuums Silke Goessens
Productie NTGent
Supervisie
kostuumontwerp An De Mol
Vertaler Laurens Spoor
Assistent regie Katrien
Seeuws
Tourtechniek: Ferre Caron,
Jeroen Wuyts
Recente projecten
God van de Slachting
NTGent
Verboden liefdes zijn van alle eeuwen.
Maar een van de meest complexe en
meest problematische, is zonder twijfel
die tussen een volwassene en een jonge
puber. Niet te verwarren met pedofilie,
waarbij het expliciet om kinderen gaat, is
deze vorm van seksuele
aantrekkingskracht — ‘efebofilie’genaamd
— gebaseerd op de seksuele fascinatie
voor jongens en meisjes tussen 10 en 14
jaar. Prille tieners dus, in het
scharniermoment tussen kindertijd en
volwassenheid. Sinds de beroemde roman
uit 1955 van Vladimir Nabokov is ‘Lolita’
als type kindvrouwtje intussen zelfs een
archetype geworden. Voor deze creatie
schrijft Bernard Dewulf, auteur en
dramaturg bij NTGent, twee monologen
die onlosmakelijk met elkaar verbonden
zijn. Els Dottermans speelt een vrouw die
terugkijkt op haar verboden relatie als
jong meisje met een oudere meneer.
Frank Focketyn speelt een man die
terugkijkt op een even ongrijpbare als
schuldige als paradijselijke tijd.
Een lolita
The Ministry of Operatic Affairs
Don Giovanni
Voor alle duidelijkheid, deze nieuwe Don
Giovanni is géén concertante uitvoering.
De productie speelt dan wel in
concertzalen, toch wordt ze volledig
geënsceneerd.
Een kleine, gedreven ploeg theatermakers
& musici, met een groot hart voor opera,
werkt sinds een jaar aan een nieuwe
dramaturgie voor Mozart's Don Giovanni.
Deze opera is door de eeuwen heen al
enkele duizenden keren (!) vormgegeven.
Dit zou tot nederigheid moeten dwingen,
maar doet het niet. Wars van alles wat
over de mythische verleider (held, macho,
rebel, verkrachter, filosoof, veelvraat...) en
zijn zeven antagonisten is geschreven,
boetseert regisseur Korneel Hamers aan
universele personages en stippelt hij een
intrigerend parcours voor ze uit. Gelukkig
hebben Mozart en zijn librettist Da Ponte
daar heel behoorlijk materiaal voor
achtergelaten: Muzikaal zinderend,
textueel boeiend en ongezien goed
geplaatst. Dramaturgisch soms een
hoopje. Maar daar wordt aan gewerkt.
"Mozart's Don Giovanni is als een
schaduwspel waar ombre en sombra nog
nauwlijks van elkaar te scheiden zijn.
Intriges, halve waarheden en flagrante
leugens; alles is gepermiteerd in deze
maskerade. Een eindeloos carnaval, dat in
het geval van Don Giovanni een leven lang
lijkt te duren..."
The Ministry en Le Concert d'Anvers, olv
Bart Van Reyn, gaat met deze Don
Giovanni op zoek naar opera in een zeer
pure vorm: met aandacht voor muzikale
kwaliteit, met zangers die zichzelf kunnen
zijn. De grens tussen acteur en personage
vervaagt. Ook de coulissen zijn
verdwenen, niemand kan zich nog langer
verstoppen: 80 mannen en vrouwen
bouwen openlijk mee aan de imposante
machine die opera kan zijn. De
transparante scénografie is groots en
intiem tegelijk - vormgeving als een
projectievlak voor de verbeelding van het
publiek.
Met haar eerste productie, Don Giovanni,
opent The Minsitry of Operatic Affairs de
deur naar een nieuwe manier van opera
maken.
Solisten: Werner van Mechelen, Norman Patzke, Yves Saelens,
Liesbeth Devos, Lisette Bolle, Matthew Zadow, Britt Truyts.
Muzikale leiding: Bart van Reyn
Concept en regie: Korneel Hamers
Scénografie en kostuums: Julia Weisbrich
Artistiek team: Julia Rommel, David van Mieghem, Noemi Schlosser
Techniek: Jeroen Wuyts
Orkest: Le Concert d”Anvers
Koor: Octopus Kamerkoor
Coproductie: Octopus vzw. Met steun van de Vlaamse Gemeenschaps-
commissie.
Tekst: Bernard Dewulf
Regie: Julie Van den Berghe
Dramaturgie: Steven Heene
Kostuumontwerp: Annelies Bruneel
Beeld: André Joosten
Productie NTGent
tourtechniek: Bram De Cock; Marijn
Vlaeminck
vanaf maart 2013: Jeroen Wuyts, ...